hayata donus
|
Hayata ve Aşka Dönüş |
|
|
|
Gözlerini üzerime dikmiş yüzünde gülümseme bana doğru ilerliyordu. " Merhaba" dedi O dakikalarda bu kelimenin hayatımı ne denli değiştireceğini tahmin edemezdim. 3 yıldır arkadaşlığımız devam ediyordu. Fındık kabuğunu dolduramayacak bir sebepten bilmem kaçıncı kez ayrılmıştık. |
| Bana inat olsun diye arkadaşlarımdan birine çıkma teklif etmişti. Aylardan sonra beni bir cafeye davet ettiğinde her şeyden habersiz barışmak için çağırdığını düşünerek gittim. Saatler boyu flörtünden bahsetti. Sahte gülümsemeler takılıyor, gözümün önüne düşen göz yaşlarımı engellemeye çalışıyordum. Artık gücüm tükenmişti. Hızla ayağa kalktım. O da hızla kalktı, kolumu tuttu ve gitmeme izin vermedi. Beni deliler gibi sevdiğini söylediğinde etrafımdaki meraklı gözlere aldırmadan hıçkırıklarla ağlamaya başladım. En kısa zamanda diğer kıza her şeyi anlatıp ayrılacaktı. | |
| Bu olaydan sonra 2 hafta
geçti. Beni hiç aramadı acaba o kızı mı tercih etmişti. Bir telefon
kulübesinden onu aradım. Karşımdaki ses onun trafik kazası geçirdiğini
yoğun bakımda olduğunu söylüyordu. Ona " senin için döktüğüm her damla
gözyaşının cezasını umarım çekersin" demiştim. Ama böyle olsun
istememiştim. Bu kez onu tamamen kaybetme korkusundan ağlıyordum.
Ankara'^da bir hastanedeydi. Doktorlar yaşaması için şans vermiyordu.
Cenaze işlemleri başlamıştı. Tabutuna konulacak yakaya takılacak
fotoğraflar hazırlanmıştı. Eş dost hastane kapısında bekliyordu. Bu
bekleyiş üç ayı tamamlamıştı. Doktorlar anneyi hastanın yaşam destek
ünitelerinden çıkarılması için ikna etmeye çalışıyordu. Çünkü onlara
göre yaşasa bile eski sağlıklı günlerine dönemeyecekti. Anne kararlıydı
son nefesine kadar yanında olacaktı. Günlerce yanından ayrılmadan onunla
konuştu. Ellerini tutmuş yine gelecekten söz ederken parmaklarını
kıpırdatarak oğlunun tepki verdiğini fördü. Sevinçten hastane
koridorlarında kahkahalar atıyordu. Doktorların " Olmaz" dediğini
ana-oğul başarmıştı.
4 yıl olmuştu onu bu süre içerisinde hiç görmemiştim. Bu süre içerisinde onu hiç görmemiştim. Şimdi karşımdaydı, çok değişmişti. Bazı zamanlar beni çileden çıkartıyordu, ona katlanamıyordum. Psikolojik tedavi görüyordu. Yine bir ayrılık zamanıydı telefonda evlenme teklifinde bulunduğunda ciddiye almamıştım. Israrla kendisini görmeye gelmemi istiyordu, yine bir ameliyat geçirmişti. Ziyarete gittiğimde evlenme teklifini yineledi. Hayatımızın 4 yılını bu kaza yüzünden kaybetmiştik. Artık başka vakit kaybetmenin bir anlamı yoktu. Rüya gibi bir düğünle hayatımızı birleştirdik. Tabuta konması için hazırlanan fotoğrafı duvara astık. Ona her baktığımızda küçük kızımıza ve hayata sımsıkı sarılarak bize verdiği mutluluk için Allah'a şükrediyoruz. Tüm mutluluklar sevenlerin olsun... |
|
